Jeroen Rietveld

Het verhaal van Jeroen Rietveld

Mijn eerste herinnering aan de nieuwsgierigheid naar de diepere vragen van het leven stamt uit 1983. Als zesjarige jongen was ik graag in mijn kamer. Mijn lievelingskleur was rood en dat was goed te zien in deze kamer. Tot die tijd had ik mij vrijwel nooit zorgen gemaakt, en toen kwam als een donderslag bij heldere hemel ineens de gedachte voorbij: wat zou er met deze rode kamer gebeuren als ik er niet meer ben? Fascinatie vermengde zich met een enorme angst. Wat me opviel was dat de poging om deze vraag te beantwoorden, meteen tot nieuwe vragen leidde: “en waar was ik dan voor mijn geboorte en wat doe ik hier eigenlijk?”. Mijn tijdelijke oplossing was om de gedachte te accepteren dat ik waarschijnlijk na mijn dood weer terug zou gaan naar waar ik voor mijn geboorte was en daar had ik geen problemen ervaren.

Twee inspirerende boeken

Het duurde ruim 13 jaar voordat mijn nieuwsgierigheid naar de zin van het leven opnieuw werd aangewakkerd. Tot die tijd was ik met een andere liefhebberij bezig geweest: techniek. Als techneut werkte ik bij een ministerie. Een collega gaf mij op een zeker moment twee boeken. Een boek ging over psychologie, het andere over Boeddhisme. Lezen was nooit mijn hobby geweest en dit waren onderwerpen waarmee ik nooit bezig was geweest. Maar ik werd van deze boeken enorm enthousiast en ik paste de nieuwe kennis meteen toe. Dit had zo’n positieve invloed op mijn leven dat ik me steeds beter en sterker ging voelen. En dat was op dat moment wel nodig ook. Psychologie was niet meer weg te denken uit mijn leven en de gedachte diende zich aan: als ik toch zoveel bezig ben met psychologie, dan kan ik er beter een studie in volgen. Dan krijg ik nog een diploma ook!

Psychologiestudie

‘Zo gedacht zo gedaan’ en na goed overleg met mijn vrouw besloot ik om psychologie te gaan studeren. Ik koos voor een studie aan de Open Universiteit naast mijn fulltimebaan. Ik was begin twintig en had de ervaring dat ik elk boek dat ik gelezen had over psychologie moeiteloos kon reproduceren. Maar psychologie studeren op wetenschappelijk niveau was ‘andere koek’. Ik was er vrijwel elke dag mee bezig en soms hele weekenden in tentamentijd. Na 11 jaar studeren was het gelukt om een van de grootste projecten in mijn leven af te ronden: ik was afgestudeerd in de psychologie.

Positieve psychologie

Mijn interesse in de psychologie is vanaf het begin gericht geweest op de positieve psychologie. Deze vorm van psychologie is rond het jaar 2000 ontstaan. Voor die tijd was de psychologie vooral gericht op het diagnosticeren en behandelen van mensen met psychische problemen. De positieve psychologie is vooral geïnteresseerd in hoe mensen psychologisch in elkaar zitten die juist bijzonder goed functioneren en hoe je mensen met behulp van deze inzichten kan versterken. Het thema bevlogenheid is daar een goed voorbeeld van en dit speelde een grote rol in mijn afstudeeronderzoek.

De praktijkervaring van Jeroen Rietveld

Tijdens mijn studie werkte ik onder andere als kwaliteitscoördinator en daarbij fascineerde het me altijd wat mensen dreef om optimale kwaliteit te leveren. Naast deze functie vervulde ik de rol van VGWM (Veiligheid, Gezondheid, Welzijn en Milieu) -coördinator, wat mij een inkijk gaf in wat er bij mensen op de werkvloer speelt. Ik was nauw betrokken bij het maken en uitvoeren van beleid om medewerkers te helpen bij het omgaan met psychosociale arbeidsbelasting. Een andere nevenfunctie was vertrouwenspersoon, waarbij ik collega’s te woord stond en begeleidde die geconfronteerd waren met ongewenst gedrag. Een eervolle en nuttige ervaring in mijn ontwikkeling als psycholoog en coach, omdat ik daarbij echt heb leren luisteren naar anderen.

Moeiteloos Verantwoordelijk

Na mijn afstuderen als psycholoog in 2012 had ik enorm veel geleerd over persoonlijke ontwikkeling en de manier waarop daar in de wetenschap mee wordt omgegaan. Mijn beslissing om vanaf 2008 (in samenwerking met mijn vader) een eigen praktijk op te richten zorgde er daarnaast voor dat ik op het moment van afstuderen al behoorlijk wat ervaring opgedaan had in de toepassing van deze kennis. In 2017 rondde ik mijn eerste boek Moeiteloos Verantwoordelijk af, waarin ik mijn ontdekkingen van 17 jaar verdieping in de persoonlijke ontwikkeling deel. In datzelfde jaar besefte ik dat ik al een aantal jaren weinig problemen meer ervaren had. Ik had (en heb) een geweldig gezin, fijne vrienden en een prachtige familie en werkte steeds intenser samen met Wick in het vakgebied waar mijn hart ligt en waarbij ik voor veel mensen iets kon betekenen. Ik kon niet anders concluderen dan dat ik gelukkig was. Missie geslaagd, zou je zeggen. En toch was er iets waar ik nog wat mee moest …

Advaita Vedanta

Die diepere vragen over het leven waar ik dit verhaal mee begon, waren namelijk nog niet volledig beantwoord. Naast mijn studie was ik een fanatiek verzamelaar geweest van antwoorden op en inzichten over deze vragen en dat had geresulteerd in een goed gevulde boekenkast. In 2016 werd ik gegrepen door de non-dualiteit en dan met name de Advaita Vedanta. Voor mij kwam hierin alles samen, alle puzzelstukjes vielen op hun plek. In eerste instantie benaderde ik het als een wetenschapper. Na een intensieve zelfstudie zocht ik in 2017 contact met Advaita Vedanta lerares Joanika Ring, waaraan ik de afgelopen jaren alle vragen mocht stellen die er in mij opkwamen; het is een groot voorrecht om bij iemand terecht te kunnen met de diepere vragen van het leven. En ik op mijn beurt vind het een voorrecht en geniet ervan om de kennis die ik van mijn lerares mocht ontvangen, te delen met cliënten van Veldsterkte die met dezelfde vragen rondlopen.